Dobrzy na prawo, źli na lewo (Prolog)

Jego usta smakowały piwem i cichą obietnicą, że nikt się dowie. Jego ręce krążyły po jej ciele, przyrzekając, że nie będzie żadnych konsekwencji. Wdychała jego zapach, rozkoszując się tym co jest teraz, nie martwiąć się jutrem. Całowała jego umięśnioną klatkę piersiową. Ściągnął z niej jednym ruchem cienką, lekką sukienkę. Zmienili pozycję, teraz to on był na górze. Rozłożyła uda, przyjmując go.

Bez zakazów, bez reguł, tylko dziś. Ostatni dzień na ziemi.

Wplotła ręce w jego włosy, przyciągając go jak najbliżej. Jego ruchy były powolne, spokojne, mocne. Nie musieli się śpieszyć. Jutro będą martwi, tylko dziś może być tak słodko, niewinnie i zmysłowo. Tylko dziś mogą być kochankami, jutro wrócą do bycia wrogami.

Jego palce splecione z jej palcami. Jego ręka w jej tali. Jej uda skrzyżowane na jego plecach. Tylko to się liczy. Ale jak do tego doszło? Miała zlecenie na niego, on na nią polował. Nadeszła Apokalipsa. Nie ta biblijna. Ostateczna Apokalipsa. Dobrzy na prawo, źli na lewo. Nikt nie stoi pośrodku.

Jutro dokona wyboru. Ale dziś liczy się tylko to co się dzieje na tylnim siedzeniu Impali 67.