Gdzie Kresy nasze w pamięci trwają

W krainie, gdzie niebo styka się z ziemią,

Gdzie Kresy nasze w pamięci trwają,

Tam, gdzie historia w sercach się zapisuje,

I każdy kamień opowieść przechowuje.

W tych polach, co rozciągają się bez końca,

Gdzie rzeki płyną do morza, jak życia droga,

Tam, gdzie duch przodków wciąż unosi się w powietrzu,

I gdzie wspomnienia są jak most między przeszłością a teraźniejszością.

Lwów, Wilno - miasta, co straciłyśmy,

Ale które w sercach zawsze będziemy mieć.

Jak stracone perły, co błyszczą wciąż w słońcu,

Przypominają o domu, co był i co przeminął.

Kresy, ojczyzna utracona, ale niezapomniana,

Gdzie każdy zakątek ma swoją duszę, swoją opowieść.

To tam, gdzie polskość wciąż żyje w słowach i pieśniach,

I gdzie każdy powiew wiatru niesie echa dawnych dni.

Więc śpiewajmy o Kresach, o ziemiach utraconych,

Niechaj pamięć o nich nigdy nie zaginie w mroku czasu.

Bo choć ziemia ta jest daleko, to jednak blisko jest w nas,

W sercach, co biją dumnie, pamiętając o Kresach naszych.