Hide - skazany na śmierć R2 Zapowiedź śmierci

ROZDZIAŁ 2

ZAPOWIEDŹ ŚMIERCI

Minął tydzień odkąd Hideoshi po niemal dwuletniej przerwie wrócił do szkoły. Jego oceny należały do najwyższych klasie a zainteresowanie nim rosło w górę.

- Co dzisiaj robimy? - spytał Raiden oczekując na swojego przyjaciela przebierającego się w toalecie.

- Nie wiem - odparł Hide otwierając stare drzwi od kabiny. - Kenta gra po południu mecz a Ayako poprosiła mnie o pomoc w przygotowaniach do szkolnego przedstawienia.

- Czy to nie ten chłopak któremu pomogłeś złapać psa cztery dni temu?

-Zgadłeś. W ramach podziękowania wybraliśmy się na kawę i jakoś tak wyszło.

- Hah - westchnął chłopak. - Zaraz zacznę robić się zazdrosny.

- Nie ma o co - niebieskooki podszedł do niego a następnie potarmosił blond włosy. - Zawsze będziesz na pierwszym miejscu, chyba, że znajdę sobie jakąś dziewczynę.

- To będziesz skazany na mnie do końca życia - zaśmiał się Raiden.

Hideoshi słyszą te słowa zrobił jeden krok do tyłu.

- Czy ty coś sugerujesz? - powiedział po chwili.

- Oczywiście, że nie - rzekł pewny siebie. - Jestem sto procent hetero.

- Jakoś nie widzę - stwierdził chłopak spoglądając na nastolatka. - Wszędzie za mną chodzisz i gadasz dziwne rzeczy. Jeśli tak się zachowują hetero to ja chyba jestem gejem.

Raiden chciał już coś powiedzieć na swoją obronę gdy nagle usłyszeli donośny odgłos dzwonka.

- Chodźmy już na ten w-f - oświadczył białowłosy.

- Hide twój szal - chłopak zauważył, że część garderoby na szyi jego przyjaciela zsunęła się. - Widać kawałek blizny.

- Dzięki - powiedział 19-latek poprawiając delikatny materiał.

***

- Gdybym wiedział, że dzisiaj znowu biegamy to bym powiedział dla facia, że mnie brzuch boli - narzekał wyczerpany Hideoshi. Dłoń, w której trzymał butelkę z wodą mimowolnie się trzęsła a po ciele spływał słony pot. - Nigdy nie czułem się tak wyczerpany.

- Nie marudź - starał się go uciszyć Raiden wykonujący przeróżne ćwiczenia rozluźniające. - Masz słabą kondycje.

- Albo to ty jesteś jakiś mega wytrzymały - stwierdził Hide. - Wszyscy padają z nóg tylko nie ty. Nie mogę uwierzyć, że tydzień temu nie mogłeś po prostu zwiać od tego gościa.

- Znienacka mnie zaciągnął.

- Tak w ogóle nie powiedziałeś mi kto to był i czemu to zrobił.

- Sam nie wiem. Miał kaptur, ale zauważyłem tatuaż smoka.

- Smoka - z oczu Hide można było wyczytać przerażenie. - Jaki był? Każdy szczegół się liczy.

- Zaraz - źrenice Raidena pomniejszyły się na tyle, że niemal nie można było ich dostrzec - już go kiedyś widziałem... jako 13-latek - temperatura ich ciała wzrosła a puls z chwili na chwilę przyśpieszył. - To on...

- NIE! - krzyknął zrozpaczony Hideoshi skupiając na sobie uwagę rówieśników - TO NIE MOŻE BYĆ PRAWDA!! - do oczu chłopaka gwałtownie napłynęły łzy strachu - nie teraz gdy wszystko mi się układa...

- Nie martw się - starał się go pocieszyć przyjaciel - chyba nas nie zabije.. - zaczął gwałtownie płakać.

- Wszyscy nauczyciele są wzywani do szkoły - usłyszeli znienacka uczniowie.

- Czemu? - spytał w-fista.

- Dwoje uczniów twierdzi, że widziało mężczyznę w kapturze na terenie szkoły - wytłumaczyła pośpiesznie kobieta. - Twierdzili, że przyglądał się klasie 1A.

- C-co to ma znaczyć - powiedział zapłakany Hide łapiąc się za głowę - to chyba jakiś chory żart...

- Już jesteśmy martwi..- wyszeptał Raiden. - Już wtedy chciał mnie zabić...

***

Nastała noc. Wiatr wiał delikatnie poruszając gałęziami wiekowego dębu. W starym, jednoosobowym łóżku leżał on. W ręku trzymał urywek gazety, który przesiąkł wilgocią jego łez.

Hideoshi, chłopak, który przeżył śmierć aby po kilku latach znów umrzeć tym razem ze swoim przyjacielem.

- To moja wina - łkał cicho. - Gdybym wtedy nie odzyskał pulsu Raiden byłby bezpieczny.

Ponownie rozwinął kilkuletni kawałek z artykułem o chłopaku, który cudem przeżył. Na samym środku wielkimi literami napisanymi markerem widniał napis ,, Tym razem umrzesz "