Ja jestem wojowniczką.

Wszyscy widzą we mnie to, co chcą.

Lecz nikt nigdy nie spyta, co dzieje się, gdy pali się ląd.

I znów tylko ja.

W tej ciemności zapałkami ogrzewam świat.

Bo pogubiłam się w tym, co mam.

Pogubiłam się w tym, co dał mi świat.

A w sercu już czegokolwiek brak.

Klasyczny przypadek.

I z człowieka stał się wrak.

Lecz jedno wiem.

Nie zbocze z obranych dróg.

Nie pozwolę by na marne poszedł mój trud.

I choćbym miała jak ćma spalić się.

To nigdy nie przestanę gonić cię.

Bo ja tak jak i ty jestem wojowniczką.

Ludzie widzą tylko tyle.

Co chcę im pokazać.

Lecz dalej nikt nie pyta, co dzieje się z łzą.

Wylaną, by ugasić dziś pożar mego życia.

Bo krainę wiecznych snów.

Dziś pokrył zapomnienia pył.

I znów tylko ja.

Ogrzewam zapałkami świat.

Przywołując najlepsze ze wspomnień.

Bo pogubiłam, się w tym.co los mi dał.

Bo źródło prawdy już wyschło.

Lecz jedno wiem.

Nie zbocze z obranych dróg.

Nie pozwolę by na marne poszedł mój trud.

I choćbym miała jak ćma spalić się.

To nigdy nieprzestane gonić cię.

Bo tak jak i ty jestem wojowniczką.

A ty możesz biec tam, gdzie pali się grunt.

Uwierz, mi kochany miłość zostawia ślady.

A ja tak jak i ty.

Jestem wojowniczką.