Krucza utopia rozdział 2 kapitol

Już w garniturze udaję się w kierunku łazienki otworzyłem stare nieco już zwietrzałe drzwi było to małe pomieszczenie wyłożone niebieskimi kafelkami z niewielką metalową wanom w środku obok której znajdował się niewielki klozet przed nią za to stał średniej wielkości porcelanowy zlew z okrągłym lustrem ozdobionym metalowym obramowaniem z motywem gołębi u góry .Mimowolnie się uśmiechnąłem przypominając sobie dzień w którym ojciec przyniósł to lustro do domu ten przedmiot matka pytała jak uzbierał na to pieniądze z lichej pensji stróża nocnego. Z zamysłu wyrwał mnie zapach lawendy dopiero teraz zauważyłem że wana jest wypełniona po brzegi wodą.Matka musiała przygotować mi wcześniej uśmiech właściwie sam pojawił się na mojej twarzy matka zawsze się o bardzo troszczyła. Często zapominając o samej sobie. Siedząc w wanie mimów wolne zacząłem recytować pod nosem przemowę o kastach

-Wilki dla nas ochrony mieczem i ciałem własnym. Gołębie aby drogę rozjaśniać w noce ciemne i podać dłoń kiedy choroba i głód będą trawić nasze ciała. Kruki aby wiedzę szerzyć i by intelektem dopomóc.Mrówki aby nigdy nie zabrakło chleba i drewna na opał ,motyle by tchnąć w nasze życia sens i czas umilić, no i lwy aby poprowadzić przez świat okrutny. Kiedy skończyłem mówić ostatnie sława utworu moich uszu dobiegł krzyk mamy.

-Nero schodź na dół za pół godziny ceremonia niechętnie wychodzę z wany i po wytarciu się ponownie zakładam garniturpo już mocno skrzypiących schodach schodzę na dół kiedy tylko znalazłem się w salonie zauważam że całe pomieszczenie ogarnia mrok.

-Może to kolejna przerwa w dostawie prądu? powiedziałem sam do siebie

Z zamyślenia wyrwał mnie chór głosów rozlega się chór głosów

-Sto lat sto lat niech żyje żyje nam niech żyje nam.A kto?

-Nero! rozlega się chór po dłuższej przerwie.

-Wszystkiego dobrego Nero z okazji przydziału powiedział wujek zapalając starą żarówkę był to brodaty czterdziestoletni siwy człowiek z silnie umięśnionym ciałem na prawym ramieniu miał bliznę w kształcie głowy wilka. Zanim zdążyłem podziękować objęła mnie zapłakana matka jej długie kasztanowe włosy opadły mi na twarz za to jej drobne ciało wtuliło się w moje

-To najpiękniejszy dzień mojego życia synu proszę cię kim kol wiek zostaniesz zawsze dąż do tego aby być najlepszym w swoim fachu nieważne kim zostaniesz. Odwzajemniłem uścisk po czym jak tylko się rozluźnił udałem się powoli w kierunku Kapitolu. Gdzie odbywała się ceremonia kiedy tylko przekroczyłem próg uderzył mię silny zapach dymu i gotowanej kapusty. Rozejrzałem się po licho poskładanych domkach z blachy i desek rolę drzwi pełniły duże różnokolorowe chusty za to w wielu oknach nie było drzwi lecz same okiennice. Udałam się żwirową ścieżką po chwili byłem w centrum w przeciwieństwie do mojej dzielnicy dominowały w niej porządne ceglane kamienice a nawet domy w samym centrum stał za to Kapitol był to wielki owalny budynek z białego kamienia ze strzelistymi wieżami oraz ogromną dębową bramą ze stalowymi wzmocnieniami kiedy tylko zbliżyłem się do bramy jeden z rosłych strażników chwycił mię za ramię

-Czego tu szukasz towarzyszu? zapytał głosem twardym i zimnym jak kamień .

-Ja na ceremonie. Odparłem pokazując dokumenty

strażnik zmierzył mię wzrokiem po czym szedł mi z drogi kiedy wszedłem do środka ukazał mi

się niesłychany przepych rozległe marmurowe podłogi pozłacane poręcze schodów wielkich schodów znających się przedrzemaną hebanowe meble i drzwi niewiele myśląc udałem się w kierunku schodów ma ceremonię.