najlepsze na szarym końcu

Awangarda

Takie fajne słowo, każdy by chciał

Być awangardowy, ludzie

to nie byle co

Jak przez drzwi flirtowanie w przedsionku z krzesłem

Ariergardą znowuż nikt nie chce być

A to dziwne bo przy tym całym kulcie czczenia dupy

Wielkiej Dupy

Nagle nikt nie jest chętny

Wdychać woń czyichś pierdów

A to wcale nie tak

To mnóstwo dup w różnych pozycjach, naprawdę

Trzeba patrzeć widzieć obserwować

To idzie w parze

Jest awan przed i arier za

A między nimi główne siły sztuki

Główny strumień

Metafizyczny metaforyczny wytrysk niepokornych

ludzi w okularach lub bez

Główny trzon jak nudny film porno

On ją, on w niej, ona na nim

Bez szału w ogóle

Przewijam to

Do dupy.

A przecież zawsze najlepsze zostawia się na koniec

Na końcu jest pointa puenta

Napięcie zbudowane perfekcyjnie albo nie

I wtedy okazuje się że to kamerdyner klaun starszy pan uwodzicielka w futrze zakochany informatyk

Niby najlepsze na koniec

A nikt nie chce być na końcu

Tam, gdzie wytrysk na twarz

Albo ostatni wafelek

Resztka paliwa