okno na parterze

z tamtej naszej ulicy

pod powiekami zostały szkła

dni przechodzą przeze mnie

w noc przecież

kiedy koty przynoszą sen

wracam tam ciągle

do włosów jak wodospad

co przykrył twarz

do śmiechu który ocalał

a koty mruczą wyginając grzbiet

mam tylko słowa bo się boję

układam z nich życie bez życia

najprostsze sprawy zabijają dzień

a usta drżą do ust bez głosu

gdy koty karmię ciszą

jutro to przyszłość zbyt odległa

by zawracać sobie nią głowę