Strach

Boje się splecionych dłonie

Które przerażone się łączą

Gdy z nieba spada żelazny deszcz

Tworząc na ziemi blizny.

Boje się gdy zachodzi słońce

Oddając berło i jabłko nocy

Nieprzenikniona ciemność

Wypuszcza diabły i demony.

Boję się gdy milkną głosy

Wtem wracają dawne obrazy

Małego dziecka w pokoju

Zalanego morzem łez.

Boję się gdy wraca nadzieja

Ona jest jak zdradzieckie ostrze

Popycha mnie do przodu

Często ku przepaści.

Boję się zamknięcia oczu

Ostatniego oddechu

Końca własnej drogi

Czy zostawię tu litery?