W małej wiosce w Chinach, gdzie każdy znał każdego, mieszkał stary nauczyciel, który uwielbiał opowiadać o diamacie socjalistycznym. Pewnego dnia, podczas lekcji filozofii, postanowił zilustrować swoim uczniom, co to znaczy "materializm dialektyczny&

W małej wiosce w Chinach, gdzie każdy znał każdego, mieszkał stary nauczyciel, który uwielbiał opowiadać o diamacie socjalistycznym. Pewnego dnia, podczas lekcji filozofii, postanowił zilustrować swoim uczniom, co to znaczy "materializm dialektyczny".

"Zobaczcie," - zaczął z uśmiechem - "jeśli mam jedną ryżową krówkę i wy mam jedną ryżową krówkę, a wymienimy się nimi, to każde z nas nadal będzie miało jedną ryżową krówkę. Ale jeśli ja mam ideę, a wy macie inną ideę, i wymienimy się nimi, to każde z nas będzie miało dwie idee!"

Uczniowie kiwali głowami, ale jeden z nich, mały Wang, podniósł rękę i zapytał: "Nauczycielu, ale co jeśli moja idea jest taka, że powinienem zatrzymać obie ryżowe krówki?"

Cała klasa wybuchnęła śmiechem, a nauczyciel, mrugając okiem, odpowiedział: "Wtedy, drogi Wang, będziesz musiał zmierzyć się z największą sprzecznością dialektyczną: moją cierpliwością!"

I tak, wioska zrozumiała, że nawet w socjalistycznym diamacie, poczucie humoru jest najbardziej elastycznym towarem.