👤🦋

Pewnego dnia.

Stało się.

Jak z krzyża zdjęty, drzemałem.

Nagle doznaje uczucia

czyjejś obecności.

Niemożliwe,

wszystko pozamykane.

Otwieram oczy.

Stoi w drzwiach pokoju.

Ktoś Ty? pytam zaskoczony.

Nazywam się .....

Samotność.

Odjęło mi mowę.

Chcesz mnie, czy też nie ?

Mogę odejść,tylko wiesz

jak będzie.

Żaden z Ciebie macho.

Ja, zapewnie Ci spokój,

wszystko zrozumiem,

niczego nie chcę.

Masz za frico.

Doprawdy?

To jak będzie?

Mam mętlik w głowie,

jeszcze nie doszedłem

do siebie.

Trudno mi myśleć.

Przyglądam się.

Całkiem ładna ta Samotność,

tyle obiecuje.

Sam sobie nie poradzę, polegnę.

Zostań, przestrzegam, że

jestem trudny i po przejściach.

Lubię takich, damy radę.

I tak jesteśmy,

szmat czasu razem.

Jest dla mnie dobra,

potrafi wiele wybaczyć,

jest cierpliwym słuchaczem.

Kiedy się ślimacze, milczy.

Kiedy się wściekam też milczy.

Tęsknota skuwa serce,

żyć się nie chce.

JA Cię rozumiem.

Czegóz chcieć więcej.🥀