***

jesienią o świcie

mgła wślizguje się między kamienie

bruk wilgotny jak sen

światło miekko opadające

rozbija się w kałużach

wiatr trzepocze włosami

i myślami

miasto pachnie dymem i morzem

i czymś, czego nie nazwę

szorstka od prawdy miłość

ciągły niedosyt w palcach

niedobłysk w oczach

jesień w Edynburgu

o zapachu ziemi i soli