***

Może ostatecznie zostanę sama

Pośród zimnej pustki snów

I może tak ma już być

 

Niezdolna do tego

by ktoś ją pokochał

Niewystarczająca

Złamana trzcina

Nadgryziona śliwka

 

Moze za bardzo potrzebuję

Twojego ciepła

I to Cię odrzuca

 

Gdybym potrafiła

zachować idealną obojętność

gdy mnie odpychasz

Może byłoby łatwiej trwać

 

Sen o kalectwie

Sny o czołganiu się

Nogach za słabych

by mnie nieść

 

Uczucie, gdy budzę się

i rzeczywistość

za bardzo przypomina sen

 

Rozpacz samotności

Smutek pustki

Zmęczenie istnienia

 

Najłatwiej byłoby zniknąć

Zasnąć

Odpłynąć

W końcu spaliłam za sobą

wszystkie mosty

 

Czasem tak bardzo

chciałabym umrzeć

że to mnie przeraża

i trzyma w bezruchu

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 1

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • befana_di_campi 26.01.2021
    Egzystencja nie do udźwignięcia? Jednak wiersz wymaga pewnego "dopieszczenia". Dałam 4 :)

    Życzliwie :)
  • Narrator 17.02.2021
    Nie oceniam wiersza, bo ostatni napisałem kiedy miałem chyba 17 lat, a tak w ogóle na poezji się nie znam. Dla mnie wszystko jest prozą, więc ten wiersz czytałem również jakby to była proza. Pisane z głębi serca, w wielkim bólu, a na końcu wręcz... no, nie będę wymawiał tego strasznego słowa. Uczucia drugiego człowieka są dla mnie święte, więc bardzo trudno je mierzyć jakimiś gwiazdkami. Z drugiej strony pisanie rządzi się swoimi prawami, wymaga pracy, ciężkiej pracy, niewolniczej pracy. Dlatego, jak to już zauważyli inni czytelnicy, spróbuj dodać tym słowom trochę innego znaczenia, dystansu, relacji do drugich osób, ubrać je w bardziej uniwersalną formę, tak żeby ten wiersz mógł istnieć i przetrwać próbę czasu, niezależnie od uczuć autorki. Moim zdaniem jedyny na to sposób to pisać jak najwięcej. Pozdrawiam i życzę bardziej pogodnego nastroju niż w tym wierszu :)
  • Velaquiorre 20.02.2021
    Tak, to prawda. Pisanie wymaga wysiłku, czasem ogromnego.
    Wiersze są dla mnie trochę jak wylewanie emocji, inaczej niż proza, w której "ubieram" fragmenty rzeczywistości w słowa. I jedno i drugie niesie ładunek emocjonalny, ale poezja to praktycznie tylko emocje.
    Nad stylem zawsze można pracować, żeby lepiej przedstawić te emocje, może dodać, jak to określiłeś, uniwersalności przekazu.
    Tak czy inaczej, dziękuję za obszerny komentarz.
    Również pozdrawiam :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania