***

gdyby tak skończyć z pisaniem

o toksycznej miłości cierpieniu

i śmierci

jak rośliny

z nadzieją oczekiwać deszczu

nim kłos zamieni się w chleb powszedni

może wtedy jak drzewa w środku burzy

pogubimy ubrania

a biodra rozkołyszą

gałęzie

zalśnimy w promieniach

niczym dojrzałe owoce

i zlizywać będziemy płynący z ust sok

na ławce w cieniu

usiadł starzec

otworzył pięść z bryłą ziemi

a ja w kieszeni mam nasiona