***

odkupić czas

ten który już za mną

wspomnienia łuszczą się

obłażą z kolorów

a może nigdy ich nie miały

 

mój świat

od zawsze czarno biały

noce bez gwiazd

dni czyste jak kartka papieru

nieskażona kratką czy linią

a co dopiero myślą

by spróbować coś zmienić

 

tak mnie wychowała

mam patrzeć pod nogi

i nigdy dalej czy wyżej

mam się wstydzić marzeń

nie wyciągać dłoni

gdy los zsyła złote jabłko

przełykać ślinę i czuć smak

którego nie mam prawa znać

bo skąd

 

a jednak niedosyt

żal że trzeba odpuścić

wyprowadzić siebie jak psa

na krótkiej smyczy

i zaraz z powrotem

w od dawna zły czas

 

gdzie robisz za konia

matka za bat

a jeździec nadal pozostaje bez głowy

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 9

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (14)

  • Grafomanka 2 miesiące temu
    Przerażająco smutny...
  • IgaIga 2 miesiące temu
    Grafomanka - dziękuję.
  • Mak 2 miesiące temu
    Bardzo trafił do mojej świadomości ten wiersz. Może jednak, jeśli żal, to nie odpuszczać.
    nieskażona piszemy razem
  • IgaIga 2 miesiące temu
    Mak - poprawione. Podwójne dzięki.
  • rozwiazanie 2 miesiące temu
    „dni czyste jak kartka papieru” budzą nadzieje. nawet gdy jeździec nadal bez głowy. Pozdrawiam.
  • IgaIga 2 miesiące temu
    rozwiazanie - dziękuję i odpozdrawiam.
  • mamycię 2 miesiące temu
    Iga smętkowa.
  • IgaIga 2 miesiące temu
    mamycię - tryskam radością.
  • mamycię 2 miesiące temu
    IgaIga tja...
  • IgaIga 2 miesiące temu
    mamycię - trysk, trysk. Parasol rozłóż :P
  • mamycię 2 miesiące temu
    IgaIga brzmi dwuznacznie 😁
  • IgaIga 2 miesiące temu
    mamycię - dwuznacznie? Ja chyba myślę innymi kategoriami.
  • Cain 2 miesiące temu
    Dobry wiersz. Świat potrzebuje rodziców, ktorzy chcą być nimi dla dobra dzieci a nie swojego ego.
  • Agrafka 2 miesiące temu
    Apokaliptycznie.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania