...

Siedzę i patrzę i raduje się moje pełne wzruszeń serce.

Siedzę i patrzę jak oni podają sobie pomocne ręce.

Mogłabym im się przyglądać bez przerwy,

właśnie takie widoki koją moje nerwy.

Spływa po moim policzku nieprzyjemna łza, łza zazdrości.

Wiem, że w teraźniejszym, młodym świecie, nie ma tyle uprzejmości.