16 marzec 2022

Oto mamy umierającego poetę

Lub niespełnioną poetkę (może być odwrotnie)

Właśnie skręca w lewo na ruchliwej ulicy, pisze i wkłada słowa do schowka

Jak rewolwer albo gaz łzawiący

Oto czekamy aż wystrzeli do nas

cały magazynek

Opary gazu parzą nasze oczy

Duszności i kaszel

Czytaj!

Niech gawiedź rozszerzy źrenice

I ryby otworzą szeroko skrzela

Oto powolne umieranie lub stan zaspokojenia

Na ruchliwym skrzyżowaniu w miasteczku gdzie spłonął kiosk z automatami

gdzie samobójca wyskoczył z okna wprost pod pędzący samochód

Pisz!

Ostatni nius to szczeniak wrzucony do latryny i to wszystko tak trudno opisać

Kiedy pod kołami

Kładą się słowa

Jak zwierzęta pokotem