2007 (...) 04 21

liryka umarła nad ranem

dopita kubkiem kawy

przeciekający papier

zbrązowiały jak szary

kolano, dwa kolana i coś jeszcze

delikatne dreszcze wczorajszej wódki

wczorajszego zatracenia

sensu siebie od głowy aż do stóp

liryka umarła nad ranem

zatoczona w inne mniej odpowiednie przestrzenie

nieciekawych piwnic z kwadratowych cegieł

zatopione w konfiturach muchy

szkło zamyka jak czerwony bursztyn z róży

dopite myśli do trzynastej kropli wylanej na stół

niech śpią

zamknięte oczy kreują kręcącą się czerń