2007-10-02

zgrupowani obmawiacze rzeczywistości

nie śniącym właściwie i leżącym na obłoku lewym do góry

postanowiłem nie dedykować nic, by reszcie dogodzić

zdecydowałem się nie pisać w ogóle

ale co ja jestem, dobry samarytanin?

kontakt urwał się kiedy zauważyli że nie mówię

ale i nie milczę w ich tonie doprowadzającym staruszki do orgazmu

być może kontakt był jedynie pozorem

tak jak wiele spraw dotyczących porozumienia i międzyludziowania

z grupą obcowałem podsłuchiwaniem

komentowanie zachowań niestosowne jest

przecież musieli widzieć defekty

a prawda dzieli - chyba myśleli

więc zostawiali kwestionariusze in blanco nie wypełnione

każdy używał kolorku pod naturę

jasne że ściemnienie nie wchodziło

nawet nie wczołgiwało się w możliwość czynienia

im mocniej się wgłębiałem tym wyraźniej przypominało to urywki z żywotu brajana

faryzeusze przyjaźni wnosili wnioski do rozpatrzenia

wypatroszyli wszystkich przechodniów wzrokiem

a ja byłem ostatni martwy

z kordonu samobójców

nie pasowałem im stojąc blisko ale co mogli zrobić

strach czy pochodne, nie pytałem

wrażliwość naruszali rozmową

kłapaniem szczękami

potem się przyzwyczaili

unormowali obecność obcego która nic nie wnosi

gdy siódmego dnia odpoczywali po znoju misji

podszedłem do nich bliżej

pstryknąłem palcami i znikli

zdziwiony posłałem wieniec na grób burka pani ewy

nie wiem czemu

cel incognito