5.09.2018

jestem istnym niewolnikiem wspomnień

próbuje przejść życie wielkimi krokami

chociaż to najbardziej rani

 

jestem pułapką niespełnionych marzeń

mimo że latam wśród chmur

nie potrafię wznieść się wysoko

 

jestem marną imitacją człowieka

niby serce bije niby oddycham

jednak nie ma we mnie śladu duszy

Średnia ocena: 4.4  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • Pan Buczybór 05.09.2018
    hmm... Nie pamiętam za bardzo twoich starszych wierszy, ale mam wrażenie, że jest trochę lepiej. Tak czy siak, możnaby poszukać jeszcze lepszych metafor, ale tak jak jest jest całkiem spoko. Znaczy, porządnie, ale bez efektu wow. Pozdro
  • ObcaPlaneta 05.09.2018
    Dzięki :)
  • Vasto Lorde 05.09.2018
    Zupełnie jak wyżej, zabrakło mi efektu wow. W krótkim wierszu, mało słów dobra jakość i tutaj troszkę mi tego drugiego zabrakło. Ogólnie miły (jeśli można tak określić ten wiersz) na wieczór, do kawki. Czuć pustkę, taką otchłań niespełnienia. Podobało mi się, krótko mówiąc :)
  • betti 05.09.2018
    jestem, jestem, jestem - taka litania i to dość marna.
  • Całkiem pozytywnie odbieram ten wiersz, przeważnie jest tak, że można coś polepszyć, i to tyczy niemal każdego utworu, ale tu jest bardzo ok.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania