a po stoł

jestem apostołem słowa

na dłoniach z nadzieją

piszę wiersze zwią poetą

teraz gdy nie ma słońca

w sercu radość na uszach

słychać radio klasyka

w środku rewolucja nocy

idę drogą własnej wartości

kochajmy się całą pewnością

będzie dobrze będzie przełom

wskoczę na scenę by z niej zejść

tak jest w życiu w teatrze dramatycznym

na krawędzi wokół cisza rozciąga nas

rozciąga przestrzeń nieograniczone możliwości