A RZEKI PŁYNĄ SPOKOJNIE

Nie rozstąpiła się ziemia.

Serce wciąż tkane z kamienia.

Nie zatrzymały się chmury.

Dym ciągle leci do góry.

I slońce dalej przegrzewa.

Żołnierze idą do nieba.

Deszcz pada. Milczą poeci.

W obozach skradzione dzieci.

Wiatr wieje, a fale szumią.

Kolejne miasta, wnet, runą.

Przysiółki znów popalone.

Całe rodziny zgubione.

A rzeki płyną spokojnie..

I nieodmiennie.

Ku wojnie.