absurdy naiwności

miałem dla Ciebie prezent spakowany ze wstążką

dobre słowa, prezencję, przemyślane życzenia,

pocałunek w policzek skierowany ku ustom

czekałem

Ciebie nie ma i nie ma

było mi trochę zimno no już noce nieciepłe

szybko robi się ciemno a tam depczę sam chodnik

myślę poćwiczę kwestie w głowie powtarzam co umiem

zmieniam słowa, dobieram znaki, aż skończył się słownik

puste ulice wokół, teraz już okna świecą dalsze migoczą wolno chyba z powodu smogu

co tam jedna godzina powspominam co było żeby samemu z sobą mi się raźniej czekało:

myślałem o Twoich dłoniach, o zapachu pościeli, o kominku co ogrzewał nas w tamtym drewnianym dom

o kubku herbaty którą piłem tam z Tobą, ta myśl miała mnie ogrzać, jak mnie wtedy ogrzała

patrzę na niespodziankę, poprawiam kokardkę

jest mi trudno i zimno ale okazja wspaniała

bo już nie długo przyjdziesz, przerwiesz noc co zapadła

zrobiła byś to wszystko gdybyś tylko istniała