AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński

A w co wierzyć jak nie w Boga, droga milcząca i człowiek milczący.

Lśni mu w oczach malarstwo żywej inspiracji - gromadzi się czyjś talent, ktoś nuci "Barkę"...

Zatacza się czas ruchem wklęsłym, symbioza zahaftowana tępą igłą.

Zawsze możesz odpocząć od myśli pod kolczastym krzakiem.

Gram na gitarze w lesie pod sosną ulubione pieśni i nowe kolędy.

Nie musi akurat być czwartek, żeby pisać wiersze w lesie.

Sarny przyczaiły się za świerkiem, lękliwy to ja dzisiaj jestem.

Rozpoczynam kartki otwierać, akurat Mirosław Bochenek przysłał tomik wierszy "Podwórko".

Fakt jak huba na drzewie - uszczęśliwił mnie poeta prezentem.

Na pewno między nami nić melodii topi się w naszych gardłach, zjemy karpia na słodko, a pierogi pod czerwony barszczyk.

Witam was bracia poeci, niedaleka jest kurtyna nocy.

Staramy się nie zranić nieba - są ludzie obarczeni ciężarem, nie wszystkim to życie kwitnie różami.

Życzenia nie na wyrost, po prostu zdrowia każdemu przybyłemu, a w rodzinie spokój.

Zjeżdżają do domu z dalekich stron by matkę i ojca przywitać w progu.

Dotknąć tę chwilę w rodzinnym gronie, modlitwę przytulamy sakralnie, wtedy dom żyje, a święta wróżka wróży z kart.

Pan Bóg chodzi ulicami Ustki...