Aforyzmy - autor Zygmunt Jan Prusiński

Moja opatrzność ma imię, w kolorach przejrzystej woalki zmienia się pastelowo.

Twoje białe ciało niesie słowo, rozumiem je - jest też przejrzyste i w moich słowach szuka miejsca.

Rozkładam je po części układając radość i jęk w wilgotnych dźwiękach, żeby tylko się nie kruszyło i nie znikło.

Całuję koleiny metafor - całkowicie w bezwzględnym ruchu skrzydeł - niosę cię do Krainy Intymności...

Przywołuję ponownie kolory, byś czuła nieodzowny blask ciepła do następnych słów i snów miłości.

Jestem pewny że ślady twoje wytarło morze - od maja wspomnienia zapisane w wierszach

starałem się przenieść szczegóły, jak królowałaś na wydmach.

Ach te pocałunki złote - promienistość bez postu wchłania twój oddech życia - dokładam więcej nutek ekspresji, a ty kołyszesz się w cichym zaśnięciu traw.

Boso biegniesz – nucisz zapamiętanie co ledwie wykluły się w gniazdach ptactwa

nasi ziemscy przyjaciele, czy drozdy – czy wierzby – czy kosy.

A ta całość układa we frazach uśmiechy jak latawce fruwające, przebijasz tkanek wieloznaczność - istnieję tylko dla ciebie!