Aforyzmy - autor Zygmunt Jan Prusiński

Słyszę mlaskanie kota, pewnie świeże mleko pije.

Ja piję słowa z twego ciała, rozgłaszam światu o dziewczynie.

Wstań nago Renato - uklęknę wobec prawdy miłości.

Ty swoimi artystycznymi dłońmi, pogłaszczesz moje włosy.

Niech grają ballady i bluesy, niech tańczy ciało na strony.

Modlitwę składam z mej duszy, przyniosę ci źródlanej wody.

Tańcz dziewczę biodrami, tańcz dziewczę piersiami, tańcz - we mnie tańcz...

Leży kobieta na trawie, oswobodzona urokiem swym kokietuje niebo.

Włosy rozrzucone - brakuje czerwonych klipsów i ust roześmianych.

Za bardzo spięta, spoglądam na nią jak z góry ptak.

Gdybym był skowronkiem spadłbym jak granat na jej brzuch.

Walczę z wiatrem, chcę przybyć do twojego obrazu, przytulić cię jak cień niewidomy.

Naucz mnie słuchać jej dźwięku - mam słuch muzyczny - usłyszę.

Gabrielo majowej nocy, dotknij moją drogę swoimi stopami, dotknij te drzewa które mijam jako wędrownik z plecakiem wierszy które piszę.

Wiersze są różne, najczęściej dramatyczne, bo o Polsce nie mogę zapomnieć - zbyt duży kamień we mnie - choć serce gorące, na powab twój, na sylwetkę, na spojrzenie oczu.

Jeśli zawołasz mnie po imieniu, przylecę jak ten nocny motyl, z jedną gwiazdą zerwaną z nieba.

Ale my mamy do odrobienia dyktando ciała - dla siebie otwartego.

Kwiaty śpiewają chóralnie, całe szczęście że jesteś Agato, rozwija się we mnie dzika wizja.

Mogę się nacieszyć i różą i erotyzmem - wszak nieobca mi jest melodia "Sjesta".

Pozbieramy ziarenka z morskiego piasku, zaprosimy i niebo i drzewa.

Bo to jest Ballada o Miłości, pomiędzy układem narządów... Nuty same się rwą do tańca.

Są rzeczy dla mnie ważne, tak samo ważny jest wiersz dla poety.

Dotykam ciebie - jakoś raźniej, śmielej chmury płyną.