AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński

Noce nie tylko są po to by sen przytulić.

Kładziemy się razem a jednak osobno, tulimy tajemnice na pograniczu przekazywania przysiąg słów, że nikt nie jest w stanie złamać naszego drzewa.

Anioł na brzegu moich rzęs czuwa prawie codziennie.

Wciąż bezsenna uwalniasz słodkie ciało - i próbuję i smakuję do świtu.

Ile pod nią rozkwita tajemnic, wystarczy zawołać noc bym mógł rozluźniony wrócić.

Drzewa lubią twój uśmiech, skradam z ciebie fragmenty, sukienka szeleści - szeleści.

Granice światła i czasu, potrafię z twoich myśli białe ogrody budować.

Aniołowie są z nami, tulimy swe ręce muzyką - wiolonczela gra w sadzie.

Odkurzę pamiątki, nazbierało się w nich uczuć jak u wiewiórki leśnych orzechów.

Ocieplam ją pocałunkami, w pewnym momencie drga jak ożywiona struna.

Czasem jęk wydobyty skłania ją do szczerości, jest dla mnie gościnna jak ogród.

Płyniemy bez drogowskazów, wiemy tylko to że musimy dopłynąć, a potem już tylko szczyt przed nami by osiągnąć ten swoisty nocny erotyk.

Napisz komentarz