AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński

Zadeklamuję wiersz o miłości człowieka właśnie do drzew - bo bez nich życie nasze stałoby się martwe.

Wieczne zielone drzewo przyjaźnie zaprasza.

Wiem że giną ludzie na Ukrainie - polityka i pieniądze zawsze były piekłem a ludzie chcą żyć tak zwyczajnie...

Chodzi mi o wiersze – pisz o miłości by ci było lżej wierzyć że istnieje.

Czekam pod drzewem, wiesz o którym myślę, ma dużą kolczastą koronę - będzie naszym parasolem.

Na pograniczu nocnego pocałunku, ta noc będzie rozkwitała w kwiatach.

Morskie łabędzie cię pozdrawiają, karmię je swoimi myślami.

Zdążę odrobić wczorajszy niedosyt, nad pytaniem które śpi w trzcinach.

Z wiatrem jestem umówiony - zaszeleszczą drzewa dopiero później.

Maluję twój chód alejami róż - potęgujesz we mnie tysiące trosk.

Wyobrażenia, skupiam się na melodii, gitara dostrojona do ballady miłości.

Wody w strumieniu pieszczą kamienie, dzisiaj u Ewy zostanę na noc.

Napisz komentarz