AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński

AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński

Budzę Barry White'a by nie zwariować w uschniętej korze drzewa, niech mi zaśpiewa Let The Music Play.

Niech muzyka się rozpościera w mieszczankach zamętu - zamykam drzwi na klucz.

Soczyste zamglenie nieba, nie słychać modłów - iskrzy posag dla obcych.

Występujesz jak gwiazda, umiesz rozmawiać o zatoce gdzie tyle spędziliśmy tam czułych chwil.

Z twego telefonu czuję ciepło, jesteś zatroskana o moje mgły w oknach.

Co za skojarzenie - ty szyszka ja orzech., o takie leśne małżeństwo.

Cieplutko jakoś, porozrzucane szyszki i orzechy otwarte, towarzyszysz na odległość a ja odbieram miłosne sygnały.

Przeglądam zdjęcia, dopisuję na nowo wydarzenia miłosne w Ustce.

Niedziela mija zimowa choć śniegu nie widzę, ale za to ciebie.

Brakuje mi dobrej puenty, może wyrośnie róża w rzece - tak jak napisał poeta.

Ściemnia się jak w książce którą zamykamy do jutra.

Może w karty zagram z bratem, jest mistrzem w brydża - jego puchary stoją dumne.