Ale ty, pewnie to wiesz

Smakujesz, jak mało co. Nie potrafię tego nazwać.

Trochę tak, jakby te wszystkie grzechy, o których marzyłem.

Jak niepopełnione zbrodnie, cień tajemnicy na szybie

w burzliwą noc. Wszystkim, czego nigdy nie miałem.

Wiedźmy na urwiskach – szaleją. Tropikalny sztorm.

Muzyka. Czy aby na pewno przyjdziesz? Z wiekiem

staję się cholernie zazdrosny. Nie ma tu miejsca na

naiwność i ufność.

W świecie, gdzie uderzenie bata pobudza krążenie,

ostre paznokcie rysują pięciolinie, a krwawe usta

wyjadają resztki godności, jestem sam.

Nie oglądam telewizji, nie czytam gazet.

Drżącymi palcami dotykam pożółkłych kartek,

ożywają wspomnienia. W dalekich stepach dwoje

zagubionych ślepców, nadzy pod sklepieniem gwiazd,

skąpani w trawie oddychają sobą, nienasyceni –

spijają niewypowiedziane.

Nie chcę tego widzieć.

Świeca gaśnie i ostatnia strona wypada z rąk, zasypiam,

lecę wysoko, a wszystko staje się zbyt małe, aby było realne.

Zapominam, złych ludzi nie warto pamiętać.

___________

Gdy czytam słowa: „ mądry tekst” dostaję czkawki. Robią mi się

zakwasy. Bo niby co? Mądry, to znaczy jaki?