Ambicja

To wiersz, który znalazłam gdzieś na dnie szuflady, więc proszę o wyrozumiałość.

Przez palce przesypuje mi się to...

Czego pragnęłam

To...

Co zdobyłam

Maleje...

Umyka

Niczym bezwartościowy pył

Im bliżej jestem mety

Tym mniej jest ona atrakcyjna...

Im więcej szczytów zdobędę

Tym bardziej dążę do sukcesu

I... zapominam o szczęściu

Goniąc swoje cele przesiąknięte ambicją

Przestałam myśleć o sobie jak o kimś wyjątkowym

Przestałam się doceniać

Jest za dużo szczytów...

Żebym mogła je wszystkie zdobyć...

Szczęście jest nieistotne

Nikt nie może być lepszy!

Bo...

Oznacza to... przegraną...

Poniżenie...

Porażkę!

Jeśli nie mogę czuć się dobrze ze sobą...

Chociaż...

Niech inni mnie widzą jako pewną siebie...

Wkładam sztuczny uśmiech na twarz

I idę zdobywać kolejne szczyty

Komentarze (4)

Kristopferek 02.08.2016

Super

Tina12 02.08.2016

Piękny wiersz.
5

Rasia 02.08.2016

"Przestałam myśleć o siebie jak o kimś wyjątkowym" - sobie*
A mnie zabrakło tutaj takiej typowej dla Ciebie lekkości, jeśli chodzi o mowę na temat jakichkolwiek problemów. Mimo wszystko wiersz jest dobry, może po prostu kwestia tkwi w formie? No nie wiem, ja od tego ekspertem nie jestem, ale zostawię tutaj czwóreczkę według własnego sumienia, jeśli pozwolisz. Przy okazji mogę powiedzieć, że bardzo się rozwinęłaś, jeśli spojrzeć na Twoją obecną twórczość, i tylko to tak naprawdę się liczy :))

Szalokapel 05.08.2016

Ciężki wiersz, zauważyłam to samo co Rasia. Brak lekkości, jednakże mi on pasuje. Nadal temu, takiego charakterystycznego nastroju. Przegrana nieraz boli, właśnie na tym to polega, by potrafić sie z nia pogodzić! Kolejny ważny temat, nie akceptowanie siebie, ciężko ;/ A najgorzej, udawać szczęśliwego przy innych. Taka fałszywa maska, zrobiona z uśmiechu. Na zewnątrz widać pewność siebie, a w środku skrucha. Piękny przekaz. 5

Ambicja

Komentarze (4)

Napisz komentarz