Anergia

zadzierzgnięcia. światło przesuwa się niczym

tępa brzytwa. unoszę się, kompletnie bezwładny

(czarny dryf pomiędzy gratami w pokoju)

wreszcie: wkręcam się we własne włosy

a potem - głębiej. jeszcze! czuję, jak do wnętrza

głowy wlewa się błyszcząca żywica

i - ludzki kształt. ktoś wchodzi, nie zdejmując

glanów. jakiś goliard w połatanych drelichach

rozsiada się na pieńku

przypomina mnie, mizerak

podobnie krzywe spojrzenie, oddech

- jakby chciał, a nie mógł

lecz gdy tylko zaczyna mówić (powoli,

wyraźnie akcentując każdą głoskę)

bym nie pił, że sapere aude, wstawaj

że ejdetyczny mam być, kolorowy i cały

w Gran Canariach, Bahamach

pełen egzotyki, nie do poznania, światowy

- orientuję się, że to nie żadne alter-ego

nie znam tego faceta

(pewnie ojciec znów zdrzemnął się

przed telewizorem

i razem z nim, przez ścianę

śnię strzępki "Faktów" na TVN24

albo wyjątkowo długi blok reklamowy)