anioł marnotrawny

wydzieram sobie pióra

jestem twoim aniołem

marnotrawnym

pozbawiam się nadziei

nie martwię o blizny

w mojej głowie krzątają się

nieznane myśli

wypełnia mnie pustka zadana

twoim oddechem

odkąd zalęgła się we mnie

twoja obecność

od kiedy przychodzą mi do głowy

same wynaturzone myśli

marnuję łzy

na przypadkowe westchnienia

odblask zbyt trudnych kłamstw

rozdziera wieczność

na mniejsze porcje

zadurzyłam się w twoim jutrze

którego odprysk pozostał

na moich ustach

uważaj na nieznajome słowa

na zbyteczne prawdy noszące

twoje ciało