Anonimowi

Przechodząc przez ulice pełne ludzi, moje myśli są inną osobowością...

-Niedbali, beztroscy, pozbyć się anonimowych, bezimiennych!-drgam słysząc te słowa z ust starca i młodej kobiety.Siadam na ławce pogrążając się w rozmyślaniach...

Nieczuli. Bezmyślni. Nie ma nikogo kto o mnie zadba? To uczucie porażki, nie masz żadnego wyboru jak tylko pogodzić się z nim. Nie potrafię tego zaakceptować, zamykam się na ból innych.

Powiedz mi, dlaczego ludzie się tak bardzo zmieniają i stają zupełnie inni? Czy te piękne dni o których mi opowiadałaś z uśmiechem na twarzy kiedykolwiek istniały? Czy żyjąc dla samego siebie staję się ciężarem dla innych?Twoja twarz ukryta za maską spokoju jest pełna ekspresji, czy pozostając niezmienionym do końca życia, czy to byłoby lepsze?

Powiedz czy będziemy tacy na zawsze, nie mogąc sobie spojrzeć w oczy? Czy zawsze będziemy tacy milczący? Nigdy nie powiesz że mnie kochasz? Jeśli to nas zrani, czy powiesz że nasza zmiana będzie dobrą decyzją?

Ah, zapomniałem że staliśmy się pułapką naszej inteligencji, nasz świat obraca się jedynie wokół 0 i 1, brak chęci do życia, brak uczuć i pewności doprowadziły nas oboje do granic.

Spotykanie się, trzymanie za ręce, śmiech i gorzkie łzy, zapomniałem już jak to się robi, czy te czasu kiedy byliśmy blisko...czy mogą powrócić?

Nawet jak ucierpię a łzy spłyną niczym deszcz, chcę byśmy byli tacy jak dawniej...czy...to możliwe? Zacznę krzyczeć, rozpalę w tobie ogień, ten świat stał się dla nas zbyt chłodny! Proszę, pomóż mi zawrócić bieg tych wydarzeń.

Gonitwa, pośpiech, utrata kontroli- to nie na tym gra polega! Wystarczy odrobina twoich uczuć by stopić lód tego postępowania.

Drgnąłem gdy ktoś przechodząc szturchnął mnie w nogę. Zamrugałem zaskoczony, po czym wstałem i ruszyłem dalej,przed siebie. Odprowadzały mnie krzyki:

-niedbali! Beztroscy! Pozbyć się Anonimowych i Bezimiennych!

~Napisałam to w przypływie negatywnych emocji...no cóż.A wy co sądzicie?Mamy się pozbyć Anonimowych i Bezimiennych?~