Antykwariat

początek, zawsze jest podobnie

pieczenie w ustach, rozkapryszone dźwięki, cymbałki

jak bębenek małego dziecka, uderzają

zapachem w nozdrza

skromnie, jednak wątpisz

to nie jest gra, ktoś narobił na twoją wycieraczkę

i zastanawiasz się nad zawartością gówna

byłeś żeglarzem, żołnierzem, dziewicą orleańską

alkoholikiem, dziwką i alfonsem swojego sumienia

zbaw mnie! Zbaw albo zabaw dobrze

arystokrato delikatnych gwałtów mojego podniebienia

I czuję jak zła miłość opuszcza mnie, stoję

na balkonie kawiarni wychodzącym na niewielki plac

słyszę swoją krew, twój głos odsącza się od mojego brzegu

jak prawy dopływ Renu - rzeki tajemnic, która

odbija szum liści niesionych po wzgórzach i obawę

istnienia miłości

środek, czy zawsze jest tak samo?

Czy gorący asfalt pachnie rozgrzanym żelazkiem

jestem ciepła w środku, układam palce

krople wody tworzą pionowe tafle

koniec, ona pierwsza otwiera drzwi

wybiera najcenniejsze drobiazgi, kruche

jak ostatnie wspomnienia jego gęstych włosów rozbite

na tysiące migoczących tajemnic

wpadają kolejno małe paciorki do jej pustych luk

przymrużyła oczy, dziś jest jego kochanką

ubrała czarne rajstopy

wieczorem przebija ścianę w sypialni, nie wie jak szybko

spadają liście z drzew, jak prawe miesza się z lewym

jak pampers założony odwrotnie, słyszy krzyk

uwięzionych ptaków rozdrapują każdą sekundę

życie bez tempa, bez oddechu, jutro obudzi się i zapomni

gdzie jest wyjście z łazienki, odleci jak postrzelony gołąb

który narobił pod siebie

ze strachu

Komentarze (6)

andrew24 2 dni temu

...
a obok
a może trochę dalej
na wyciągnięcie ręki
kwitną akcje
w każdej porze roku

chyba
chyba nie tylko
dla mnie
...
Pozdrawiam serdecznie 🌻
Miłego poranka

Marzena 2 dni temu

Dzięki wiem, że patrzenie na przyrodę na zieleń kwiaty i bzykające wesołą melodie pod nosem świerszcze uspokaja. 😉

Marzena 2 dni temu

Wiesz co było przyczyną napisania tego wiersza?
Oczywiście kiedyś teraz nie mam już takich dalekosiężnych zapędów:) po pierwsze to był niby jakie mój kolejny niby wydawca mentor poprawiacz pałający zachwytem nad moimi wersami itp. Jego rola a raczej jego postawa sprowokowała mnie do pierwszej części wiersza. Po drugie to była para staruszków. Dziadek miał normalny łeb ale wciąż mnie molestował, ktoś ze znajomych napisał że to nie mydło i że od tego nie umrę. Ok. A babcia była kochana ale miala demencję. Bardzo mocną. Ale wracały do niej wspomnienia. Dobrze że wtedy nie rozumiałam wszystkiego. Na moje szczęście. Ich syn alkoholik zakochał się we mnie. Więc chciał ich oddać do domu starców i zamieszkać ze mną wspólnie w ich domu. Połowa należała do niego, druga do jego brata. Napisałam wtedy więcej chorych wierszy bo rzeczywistość była chora. One mi pomagały uporządkować świat aby nie zwariować. I tyle w temacie.

Marzena 2 dni temu

Literatura
Literatura
marzena
litość w koszykach na rynku
litość w koszykach na rynku
marzena
stragany pełne rozmaitości

kawiarenki na rynku

zapraszają uśmiechem

siadasz wygodnie

naprzeciwko kościół

kawa gorąca i w niej łzy

przedwojenna, kuszą zakąski

każdy wypija swoją historię

kelner nie sprzedaje marzeń

podaje tatara

jak za dawnych czasów
słyszysz odgłosy

werble drugiej wojny

rozczarowanie mija

uliczkę, za zakrętem

nie potrzebujesz pocieszenia

może trochę litości

żeby nie pękło serce

Wrocław ul. Świętego Mikołaja

Przedwojenna, Stare Miasto

Marzena 2 dni temu

Już prawie takiej siebie nie pamiętam. Nie wierzę że kiedyś tak pisałam 🤷 cóż życie:)

Marzena 2 dni temu

Kolejna istotna sprawa. Zalecanie czytania tzw. wybitnej poezji jest niedobre. Zawęża własną percepcję, sposób wysławiania i dosłownie ogranicza. Może przesadzam ale ten wiersz powyżej jest tego przykładem. Przerost formy nad treścią:) a mogłam napisać prościej byłoby zapewne ciekawej po mojemu. Wedle przysłowia - z kim przestajesz takim się stajesz. :) Oczywiście jak ktoś ma rozum i własne granice to jest od tego wolny ale poezja niekiedy zniewala. Tworzy ramy, niepotrzebnie. Najlepiej nazywać rzeczy po imieniu:) i mieć własne podwórko i piaskownicę i grabki też:) już się nagadałam ale chyba nie dorównam nigdy najmniejszej, chyba że ona robi kopiuj wklej :)

andrew24 2 dni temu
...
a obok
a może trochę dalej
na wyciągnięcie ręki
kwitną akcje
w każdej porze roku

chyba
chyba nie tylko
dla mnie
...
Pozdrawiam serdecznie 🌻
Miłego poranka
Marzena 2 dni temu
Dzięki wiem, że patrzenie na przyrodę na zieleń kwiaty i bzykające wesołą melodie pod nosem świerszcze uspokaja. 😉
Marzena 2 dni temu
Wiesz co było przyczyną napisania tego wiersza?
Oczywiście kiedyś teraz nie mam już takich dalekosiężnych zapędów:) po pierwsze to był niby jakie mój kolejny niby wydawca mentor poprawiacz pałający zachwytem nad moimi wersami itp. Jego rola a raczej jego postawa sprowokowała mnie do pierwszej części wiersza. Po drugie to była para staruszków. Dziadek miał normalny łeb ale wciąż mnie molestował, ktoś ze znajomych napisał że to nie mydło i że od tego nie umrę. Ok. A babcia była kochana ale miala demencję. Bardzo mocną. Ale wracały do niej wspomnienia. Dobrze że wtedy nie rozumiałam wszystkiego. Na moje szczęście. Ich syn alkoholik zakochał się we mnie. Więc chciał ich oddać do domu starców i zamieszkać ze mną wspólnie w ich domu. Połowa należała do niego, druga do jego brata. Napisałam wtedy więcej chorych wierszy bo rzeczywistość była chora. One mi pomagały uporządkować świat aby nie zwariować. I tyle w temacie.
Marzena 2 dni temu
Literatura
Literatura
marzena
litość w koszykach na rynku
litość w koszykach na rynku
marzena
stragany pełne rozmaitości

kawiarenki na rynku

zapraszają uśmiechem

siadasz wygodnie

naprzeciwko kościół

kawa gorąca i w niej łzy

przedwojenna, kuszą zakąski

każdy wypija swoją historię

kelner nie sprzedaje marzeń

podaje tatara

jak za dawnych czasów
słyszysz odgłosy

werble drugiej wojny

rozczarowanie mija

uliczkę, za zakrętem

nie potrzebujesz pocieszenia

może trochę litości

żeby nie pękło serce

Wrocław ul. Świętego Mikołaja

Przedwojenna, Stare Miasto
Marzena 2 dni temu
Już prawie takiej siebie nie pamiętam. Nie wierzę że kiedyś tak pisałam 🤷 cóż życie:)
Marzena 2 dni temu
Kolejna istotna sprawa. Zalecanie czytania tzw. wybitnej poezji jest niedobre. Zawęża własną percepcję, sposób wysławiania i dosłownie ogranicza. Może przesadzam ale ten wiersz powyżej jest tego przykładem. Przerost formy nad treścią:) a mogłam napisać prościej byłoby zapewne ciekawej po mojemu. Wedle przysłowia - z kim przestajesz takim się stajesz. :) Oczywiście jak ktoś ma rozum i własne granice to jest od tego wolny ale poezja niekiedy zniewala. Tworzy ramy, niepotrzebnie. Najlepiej nazywać rzeczy po imieniu:) i mieć własne podwórko i piaskownicę i grabki też:) już się nagadałam ale chyba nie dorównam nigdy najmniejszej, chyba że ona robi kopiuj wklej :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania