Arszenik

watahy słów

prószą się

pod twoim

podniebieniem

jestem mgłą

zwykłym cieniem

zamieniam się

w nicość

oddychasz

zatrutym powietrzem

przyglądając się

jak ja płaczę wierszem

jak wzdycham wersami

zlizuj ze mnie

ten arszenik

lśniącymi powiekami

pij do dna

aż do czarnej dziury

testament

na źrenicach sporządź

i pij do dna