Artysta

Za każdym razem, kiedy zaczyna, są w nim wszystkie emocje. Radość, smutek, złość, ufność... Nie potrafi tego opisać słowami. Pewnie dlatego jego rodzice nie rozumieją jego największej pasji.

- Santiago przestań hałasować! - woła mama z kuchni – Weź się do nauki. Jeśli nie zaczniesz się uczyć to nigdzie w życiu nie dojdziesz.

Chyba nauka też nie gwarantuje mi dalekiej drogi – pomyślał chłopak, ale posłusznie wykonał polecenie matki. Jest mu jej żal. Dlaczego moi rodzice wiążą ze mną tak wielkie nadzieje? - myśli Santiego – Czemu nie mogą zrozumieć mojej pasji i zmuszają mnie do ciężkiej nauki? Nie chcę być lekarzem, jak tata. W ogóle nie podoba mi się ten zawód. Nie potrzebuję pieniędzy, kariery, willi i wszystkich tych rzeczy. Wystarczy mi muzyka.

Codziennie rano mama odwoziła Santiago do szkoły. Chłopak ma dobre oceny bo nauka nie sprawia mu trudności. Jest bardzo inteligentny, ale przede wszystkim ma ogromną wrażliwość. Pomimo łatwości nauki chłopak nie przepada za szkołą woli tworzyć w domu. Wbrew pozorom Santiego nie jest samotnikiem. Ma grupę znajomych i jednego przyjaciela, który przynajmniej próbuje zrozumieć jego pasję. Życie Santiego jest zupełnie zwyczajne do puki nie siada za fortepianem.

Codziennie całą drogę autobusem ze szkoły do domu chłopak słucha różnego rodzaju muzyki. W jego głowie zostają wybrane akordy, które już po powrocie do domu zagra i łącząc je stworzy kolejny utwór, jeszcze tylko słowa... Już nie mogę się doczekać.

Wysiada z autobusu i zaczyna kręcić mu się w głowie.

Ostatnie, co pamięta to słowa mamy „Będzie dobrze” w otoczeniu szpitalnym. Niestety tak nie było. Santiego od dziesięciu lat miał raka mózgu, który odebrał mu życie.

Przez stratę syna, jego mama doceniła pasję do muzyki. Po Santiego zostały tylko jego utwory.