Atlantyda (2024-07-12)

Wyspa Atlantyda, dawno dawno temu,

Znikła w głębinach morskich, jak mój sen.

Trzęsienia ziemi, fale były potężne,

Zatopiły królestwo, co było tak piękne.

Złote mury, srebrne liczne świątynie,

Wspaniałe miasto, jak z bajkowej opowieści.

Bogactwa, diamenty, skrzydlate były konie,

Wszystko znikło w morskiej ciszy i tym mroku.

Posejdon, bóg mórz, strzegł brzegów Atlantydy,

Ale los był przeciwny, dla niej nieuchronny.

Woda wdarła się, jak łzy mojego smutku,

I wyspa zniknęła, jak złudzenie w tych mgłach.

Dziś wspominamy, choć minęło wiele wiele lat,

O krainie, co była dumą i swoim majestatem.

dokładnie 10543 lat, 6 miesięcy i 12 dni temu,

Atlantyda znikła, ale w sercu mej pamięci trwa.

(2024-07-12)