Aureola z księżyca

Wiatr we włosach przykuwa

Tajemniczy uśmiech obiecuje

Wzrokiem przemykam po niej

Nie krytykuję niedoskonałości

Podziwiam jak zawsze kształty

Najmniejszy ruch ciała wabi

Zmysłowo napiera w poświacie

Wreszcie jest gest, zachęca

Aureola z księżyca
Autor: MarBe
Czytano 344 razy
Data dodania: 03.03.2022

Średnia ocena: 4.9  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • słone paluszki 03.03.2022
    Przeczasownikowana, ładna mini.
  • Nuria 03.03.2022
    Fakt, czynnościowy aż nadto, ale przyjemny.
    O jedno "ciało" za dużo.
  • MarBe 03.03.2022
    Dziękuję za ciało
  • Pasja 04.03.2022
    Pod aureolą często skrywają się maski.
    Minimalizm dotykiem muska.

    Pozdrawiam
  • _Natalié_ 05.03.2022
    Wydaje mi się, że niedoskonałości czynią nas wyjątkowymi, innymi (w dobrym znaczeniu). Gdy na drodze pojawi się odpowiednia osoba, niedoskonałości stają się doskonałościami w oczach tej osoby. Świetny wiersz ❤️

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania