Autognębiciel

zadziwiające możliwości języka: projektowanie

i murarka. tworzenie przepaścistym slangiem

katedr o sklepieniach kryształowych. niekonstruktywizm,

wznoszone, ściana za ścianą, budynki

będące niczym wrzask. bezdźwięczny.

bo w chwilach rozpaczy i załamania, bezsilności,

wizualizuję sobie nóż wchodzący w brzuch. nie mam,

oczywiście, zamiaru dokonywać samookaleczenia.

wystarczy obrazeczek: ja obarczający siebie

każda winą. fizycznie. spirytysta, któremu

udaje się wywołać jedynie borsuki,

nawiązać kontakt z zapomnianymi

shih tzu, nigdy niemającymi imion wiewiórkami,

pokutnik biorący do ust wyjątkowo cuchnące

śledzie... te, jak im tam... Tranströmer.

sorry – surströmming.

ja cały w pomyłkach, chroniący się przed

ciskanymi z wyżyn cegłami o blaszanych

krawędziach (kto rzuca?),

człowiek – symulowany kontrast

(taktyka obsianej ziemi versus

naprawdę wykańczające czarnowidztwo).

opisz to, ujmij w formie dialogu.