babie lato

przed nami

babie lato skrada się nieśmiało

jakby czasu było mało

szybko leci

na krzaczkach

na drzewach korę przyodziewa

za nami żniwa

szare pola kurz tumany wznieca

w lesie na kolanach grzyby zbieram

muchomory czerwone zakrapiane białe kropki

na nóziach falbanki skoczne

do tańca chcąc zaprosić proszą

wolny jesienny czas senny

promyki wprost z nieba

skradają się

człowiekowi naprawdę niewiele potrzeba

kocham błękit nieba

kocham drzewa

skarbie starzejemy się powoli

a jednak

każdego popołudnia brak mi rozmów uczuć ciepła

co nas czeka życie głęboka rzeka

babie lato szkoda wszystko mija

w kajecie zapiski z każdej troski

z każdego słowa rozmowy

jesienią na ryby na łąki

siano skoszone

zapach napełnia nozdrze

masuję skronie

chodź dalej jeśli cię poproszę

tutaj miejsce na ogród do południa

słońce słabsze zachodzące za lasem

piszę historię

zawsze o tej porze

najgorsza zima

bajam chyba się położę

wybacz mój Boże

nie ogarniam wzrokiem piękna w tej dobroci