Balans bieli

Zygmunt Jan Prusiński

BALANS BIELI

Pamięci Juliusza Słowackiego

Morski klimat dyktuje

moje ocalenie

srebrzą się przybywające fale

pukają o brzeg

po którym chodzę

z wątpieniami coraz bardziej.

Byłem urodnym poetą

i co z tego

moja potoczność ma barwę

asymilacji powszechnej

gdzie nie mam miejsca

na moje książki pisane.

Staję się trudnym odbiorcą

pożerają mnie niepewności

że szczęścia nie można

budować w samotnym domu.

Obsypany popiołem

zbliżam się do Juliusza

który sam był odgłosem

samotnych zrywów do kobiety.

Dlaczego więc nie jesteśmy

kochani w przypływie fal

w temperamencie drzew

znając imię kobiety?

Wiersz z książki "Jedenaście imion sióstr"