Balety z czasu pandemii

Słowa, które nigdy nie powinny były paść.

Pamięć zabija poczucie godności, a przecież

kiedyś byliśmy sobą.

Masz słabość do pięknych rzeczy, a ja do ciebie.

Tańczymy, jak w transie. Ona patrzy, ona ziewa.

Zacznijmy od tego, czego naprawdę pragniesz.

Strach? Wstyd? Nie potrafisz odnaleźć pożądania?

Ty i ona. Ja w tym wszystkim – bez znaczenia samiec.

Piszesz, esemesujesz, nie śpisz. Piję i się uśmiecham.

Tak, taniec był wspaniały, przeszłaś sama siebie,

a laska o zrobionych ustach nie wytrzymała presji

i odpadła. Znowu nici z trójkąta.

Obudź mnie rano, dzwoń do oporu, mam bardzo ważny

zabieg,

a ta whisky jeszcze długo się nie skończy.