bardzosmutno

Są rzeczy, na które się podpalam

I takie, których znieść nie mogę

Została tylko opresja

Dawne ideały zdają się płonąć

Od lat

Nigdy nie znajdując utrwalenia

Skacząc od a do b

Lądując na chwilę w d, zahaczywszy o c

Idę w kierunku niepamięci

Która roztacza się nad tożsamością

I pochłonie to co będzie

Oddawszy to, w co wierzyłem

Nieuświadomionej idei

Zrodzonej z rozczarowania

Tchórzostwa i bezbronności

Nie znajdę ostoi

W domu wiecznie cudzym

Pleciony ze złudzenia

Wyobrażam sobie przyszłość

I pluję na nią

Wybity, wyrwany z kontekstu

Jakże boli z samym sobą rozstanie

Nigdy nie zupełne

A zawsze w rozerwaniu

Chcąc biec w oddal

Lecz czując okowy