Barka życia

Gdy tylko przyszedłeś na świat

Wsiadłeś na barkę wraz z nami

Płyniemy tak przez wiele lat

Walcząc wciąż z mieliznami

Bywa, że grunt jest głęboki

Woda, lustrzana i bystra

Wiatr w plecy, pryzmat szeroki

Pstryk, bańka mydlana prysła!

Łódź spokojnie pomyka na fali

Wiatr się zmienia, nad nami sztorm.

Cała podróż na pysk się wali

przetrwamy czy pójdziemy na dno?

Walka nasza z wiatrem, burzami

by utrzymać kierunek rejsu

chociaż nieraz już prawie pękamy

przepłyniemy, będziemy silniejsi.

Deszcz pada, wiatr w oczy, ty sam.

To nie znaczy, że rejsu koniec.

to kolejny trud, ja go znam.

Trzeba ponieść, by pokonać tonie.

Całe życie przejdzie, przeleci.

My dążymy do swego celu.

Choć wielu z nas za burtę wypadnie

wszelkie trudy, pokona też wielu.

Abyśmy byli wszyscy godziwi.

Życie to dar, nie przegrana.

Prawdziwy człowiek dopływa do celu,

meta dla barki nieznana.