Bellum, pax rursum...[in amore]

Że gdzieś się wojna właśnie toczy o wyrazy

i oręż pióra szczęka, że aż głowa boli,

doszły mnie słuchy z tej i z tamtej frazy.

Ja, inter arma, jak słup soli stoję.

I jak na słupie - wisi mi taraban, werbel,

gdy lecą gęsto “uprzejmości” oraz wici,

peel z peelką na obrazach niczym woje -

jak Mały Rycerz contra ranny Kmicic.

Poranna kawa mi smakuje jak zazwyczaj.

Papieros też roztacza dymek po pokoju.

Może się znajdzie taki, co napisze

nową Trylogię - wreszcie, Wieszcze moi!

Poeci, bardzi, zoile, twórcy i krytycy!

Już się nie łamcie, że na świecie wredne plagi!

O piórka i stalówki się handryczcie,

nie wywieszając w tekstach białej flagi!

Nie angażujcie się w społeczne wątki, dramy.

Nie traćcie czasu na szukanie ważkich kwestii.

Bo w życiu najważniejszy wymóg arte,

zatem pro arte bądźcie jako bestie.

Honoru brońcie klapniętego Widzi Misia.

Spójrzcie jak noska ktoś uciera mu bezczelnie,

a oko dynda, słownie, na niteczce,

sypią trociny - rwie się beznadziejnie!

Wy walczcie sobie słownie, mownie, wyraziście.

A ja w tym czasie się pokrzepię łyżką cukru

Zamieszam w szklance, zburzę ciszę dzwoniąc w szkło.

Toast za miłość! Więc całujcie w drugie dno!

________________

Kwiecień 2015