bezdomne srebro

cudze kobiety są tak bardzo

samotne

mimo że chodniki zapewniają

przestrzeń

usprawiedliwiam kacem

każdy uśmiech z wczoraj

piaskowe ludziki piją

herbatę z miodem

naciągnę kaptur na oczy

więcej kłamstw

moje i bardziej moje

Chrystus z czekolady na

marcepanowym krzyżu

nie lubię księży

zbyt droga słodycz

psuje nie tylko zęby

usiądę obok niej

na przystanku donikąd

minęliśmy się o całe życie

w głupim co słychać

zmieścimy wszystko

śmierć dziecka i drżenie powiek