Bezdomni z Ferenc Tér

po zmierzchu

przed siebie

bez pytań o drogę

bo nogi nasze pierwej

przeczuły nagrodę

bez spojrzeń

niepewnych

mozaika świateł

karmi nasze oczy

i z węchem się brata

nam - iść taką drogą

i błądzić tym wzrokiem

by wracać z pachnącym

herbatą - obłokiem