Bezimienni

odeszła

w niepamięć legenda nocy

żule budzą swój świt

wychodzą z pustostanów

pająk badają pajęczą sieć

przecież teraz trzeba coś zjeść

pająk też człowiek

człowiek pająkiem

szósta rano pusto jak w lotto

wyrazić coś zapalić niedopałek

witać nałóg który dręczy przez życie

wygrzebać jadło ze śmietnika

głód flakami targa we wszystkie

strony

dokoła dojrzewa niepewność

jest to prawda że wszystko

upada człowiek nie bywa człowiekiem

choć wygląd niepozorny może zmylić

nie wiem czy warto

przestać toczyć kamień

czy ulec zmianie na gorsze

duchy wśród których wielu błądzi

mam długie włosy i bransoletki na nadgarstku

szukam ludzi wśród nich

są perełki i słowa prawdy

nikogo nie przekreśla moja skala