Białe ciernie

Komentarze (14)

• 
  kikimora dwa lata temu

  Przez pomyłkę wrzuciłam do prozy. Proszę moderatora o podmianę.
• 
  Tjeri dwa lata temu

  Kikimoro, musisz wejść w swój profil, następnie w publikacje i tam możesz sama zedytować tekst.
• 
  Tjeri dwa lata temu

  https://zapodaj.net/d6c9d6c62e01b.jpg.html
  https://zapodaj.net/66bfca8095212.jpg.html
  https://zapodaj.net/7ef4138aa0c2c.jpg.html
  https://zapodaj.net/90e6e55778e27.jpg.html
• 
  kikimora dwa lata temu

  Tjeri Zadziałało - dziękuję.
• 
  Tjeri dwa lata temu

  Chyba dobrze, że ból-słowa z czasem bledną. Pamięć ma to do siebie, że wygładza, upiększa, akceptuje. No chyba że pielęgnuje się urazy.
  Lepiej wygładzać. Jeśli gdzieś tam coś jest, to ci, którym wybaczono poczują ulgę, jeśli nie, to nam po prostu będzie lżej.
  Dobry wiersz.
• 
  Grain dwa lata temu

  Pamięć wciąż puka,
  jakbym czekała na przypływ.
  Przypomina wiązania
  ze światem zmarłych. Nie wiem,
  kiedy przyjdzie, jaki sen przyniesie.
  
  Bledną słowa, /bo to wolne zajawisko/
  które dawniej jak kolce głogu,
  potrafiły zakłuć do żywego.
  Zatykam uszy i z drzewami
  pogrążam się w medytacji.
  
  Mówią, że tylko ptaki słyszą głosy
  nieobecnych. I szukają /równie dobrze potem jak przed/
  między chmurami nowych cieni
  
  - prawdopodobnie.
  
  Podoba mi się twoje pisanie.
• 
  kikimora dwa lata temu

  Przemyślę to "potem" - dziękuję.
• 
  Lotos dwa lata temu

  Podoba się, piękny klimat stworzyłaś.
• 
  kikimora dwa lata temu

  Dziękuję.
• 
  Dekaos Dondi dwa lata temu

  Kikimoro↔Prawdą jest, że czas rozwadnia obraz. Nie kłuje aż tak w oczy, bezsilnością.
  Wierzę, że znajdą, nie tylko cienie, lecz ich źródła.
  Przecież szybują wysoko, o własnych siłach, to wiedzą więcej:)↔Pozdrawiam?:)
• 
  kikimora dwa lata temu

  Dzięki za słowo. Pozdrawiam.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  W tym wierszu jest tak, że niczego nie można dotknąć. Taki stan opisałas. Niby pamięć wciąż puka, a jednak nie można jej słuchać bez przerwy (wciąż), bo zatyka się uszy. Wtedy nie słychać pukania.
  Bledną słowa - czyli cichną. Tylko tez nie wiadomo, czy z powodu oddzielania się od nich, odcinania się (zatykanie uszu), czy z jakiegoś innego.
  
  Mnie bardzo się podoba puenta - ostatnie słowo: prawdopodobnie.
  
  Ono podkreśla te niemożność dotknięcia.
  
  Cały wiersz staje się zawieszoną treścią.
  
  I tez - jak Gainowi - przeszkadza mi trochę słowo "potem" w tej cząstce:
  
  Mówią, że tylko ptaki słyszą głosy
  nieobecnych. Potem szukają
  między chmurami nowych cieni.
  
  "Słyszą", to czasownik niedokonany, a to oznacza, że opisywana czynność się nie zakończyła. Ptaki wciąż słyszą. Wiec kiedy następuje to "potem"?
  
  Ale to "potem" jest także potwierdzeniem mojego wrażenia - że nic tu się nie da "złapać", niczego "dotknąc". Nawet "potem" nie następuje, bo jest "wciąż".
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Tzn, bo trwa "wciąż". I nie ma "potem".
• 
  kikimora dwa lata temu

  Jak zauważyłaś, taka jest właśnie moja poezja. Niejednoznaczna i każdy może ją dotknąć na swój sposób.
  Zatykanie uszu podkreśla odcięcie od świata zewnętrznego, a ptaki? są nieprzewidywalne - prawdopodobnie. Dzięki za treściwy komentarz.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania