Błękit

Żyję w odcieniach błękitu

Będącego ulewą w Meghalayi

Niczym heroina

Stoi za sterem mojego życia

Unosi wysoko ponad chmury

A potem wypuszcza ze swych objęć

Wprost na gwarne ulice

Wypełnione blaskiem słońca

I głośnym śmiechem

Usiłującym zatrzeć ślad obaw

Przed nadchodząca burzą

Która jest dla mnie

Jak błękitny letni wieczór

Ukojeniem, niczym krople deszczu uderzające o szklany mur

W jednym z miejsc, nazywanym domem

Chodź czuję się w nim obco

Jakby kwitnąca lilia

Wśród dojrzałych róż

Uzbrojonych w kolce

Bardzo proszę o ocenę, przyjmę wszelką krytykę, dopiero zaczynam z poezja, mam 16 lat i nie wiem co mogłabym poprawić, czy może jednak jak na pierwszy wiersz nie jest tak źle :))